पोस्ट्स

काय वाणूं आतां न पुरे हे वाणी । मस्तक चरणीं ठेवीतसे

काय वाणूं आतां न पुरे हे वाणी । मस्तक चरणीं ठेवीतसे

उजळलें भाग्य आतां । अवघी चिंता वारली

ऎसा ज्याचा अनुभव । विश्‍वदेव सत्यत्वें

आलिंगन घडे । मोक्ष सायुज्यता जोडे

पुंडलिकापाशीं उभा । नामा उभा कीर्तनासी

धन्य ते सभाग्य नर आणि नारी

काय सांगू आता संतांचे उपकार

वीर विठ्ठलाचे गाढे । कळिकाळ पाया पडे

धन्य ते अरण रत्नाची खाण। जन्मला निधान सांवता तो

मैं भुली घरजानी बाट । गोरस बेचन आयें हाट

अथर्वशीर्ष