वाळो जन मज म्हणोत शिंदळी । परि हा वनमाळी न विसंबें ॥१॥
सांडूनि लौकिक जालियें उदास । नाहीं भय आस जीवित्वाची ॥२॥
नाइकें वचन बोलतां या लोकां । म्हणे जालों तुका हरिरता ॥३॥
अर्थ:
१. लोक मला वेडसर किंवा मूर्ख म्हणोत, त्याची मला काहीही फिकीर नाही. पण मी माझ्या प्रिय वनमाळी (भगवान विठोबा) वर श्रद्धा ठेवली आहे आणि त्याच्यावरच पूर्ण विश्वास आहे.
२. संसारातील प्रतिष्ठा आणि लौकिक मी सोडून दिला आहे आणि आता या जगातील कोणत्याही गोष्टीची मला आस नाही. माझ्या जीवनाबद्दल मला कसलीही भीती वाटत नाही.
३. लोकांना जे काही सांगावे, ते सांगू द्या. काहीही झाले तरी मी भगवंताच्या भक्तीत रंगून गेलो आहे. संत तुकाराम म्हणतात, आता मी केवळ श्रीहरीच्या भक्तीत मग्न आहे आणि त्याच्याशिवाय काहीही महत्त्वाचे नाही.
