जन्मा येऊनियां काय पुण्य केलें । बाळपण गेलें वांयांविण ॥१॥
संतसंगें सुख हुंडारलें जाणा । नामसंकीर्तना ओळखत ॥२॥
तरुणपणोंहि नाठवेचि देवा । वृद्धपणीं सेवा अंतरली ॥३॥
यापरी जन्मुनि गेलसिरे वांयां । पंढरीच्या राया नोळखतां ॥४॥
आलों मी संसारीं गुंतलों व्यापारीं । आझूनि कां श्रीहरि नोळखली ॥५॥
सहस्र अपराध जरी म्यांरे केले । तारिलें विठ्ठलें म्हणे नामा ॥६॥
ही संत नामदेवांची ओवी आहे, जी माणसाच्या आयुष्याचा सदुपयोग कसा व्हावा याबद्दल सांगते. प्रत्येक कडव्याचा अर्थ पुढीलप्रमाणे आहे:
१. या जगात जन्म घेतल्यानंतर काही पुण्य केले का? बाळपण तर व्यर्थच गेले, काही चांगले कर्म केले नाही.
२. संतसंगतीचे सुख अनुभवले नाही, आणि भगवंताचे नामस्मरण करण्याचे महत्त्वही ओळखले नाही.
३. तरुणपणीही देवाचे स्मरण आले नाही आणि आता वृद्धावस्थेत देवसेवा करणे कठीण झाले आहे.
४. अशा प्रकारे आयुष्य वाया गेले, पण अजूनही पंढरीच्या विठोबाला ओळखले नाही.
५. संसारात अडकून राहिलो, व्यापारी व्यवहारांत गुरफटलो, पण अजूनही श्रीहरीला ओळखले नाही.
६. जरी मी हजारो अपराध केले असतील, तरीही विठोबा मला तारेल, असे संत नामदेव सांगतात.
ही ओवी माणसाला जागृत करण्याचा संदेश देते की, आयुष्याच्या कोणत्याही टप्प्यावर असलो तरीही ईश्वरस्मरणाला प्रारंभ करावा, कारण तो आपल्या सर्व चुका माफ करून आपल्याला तारू शकतो.
