मिथ्या मायाजाळ मृगजळ बाधा । लागलासे धंदा संसारीया ॥१॥
आलेंरे आलेंरे हाकित टाकित । मूढा गिवसीत काळचक्रीं ॥२॥
बंधनापासूनि बांधलासे पायीं । बुडतों मी डोहीं निर्जळा ये ॥३॥
कोण भरंवसा धरिलासे जिवीं । बळीया सोडवी कदा काळीं ॥४॥
पुत्रपत्नी बंधु म्हणसील झणी । धांवोनि निर्वाणीं पाव आतां ॥५॥
नामा ह्मणे वेगीं सावधान व्हावें । शरणही जावें पांडुरंगा ॥६॥
ही ओवी संत नामदेवांनी संसाराच्या क्षणभंगुरतेबद्दल आणि ईश्वराच्या शरणागतीच्या महत्त्वाबद्दल लिहिलेली आहे. प्रत्येक कडव्याचा अर्थ पुढीलप्रमाणे आहे:
१. हा संसार म्हणजे एक मायाजाळ आहे, एक मृगजळ आहे, जे भ्रम निर्माण करते. तरीही माणूस या संसाराच्या व्यवहारात गुंतत जातो.
२. मृत्यू जवळ येत आहे, तरीही अज्ञानाने माणूस या काळाच्या चक्रात स्वतःला अडकवत आहे.
३. संसाराच्या बंधनात स्वतःलाच गुरफटून घेतले आहे, त्यामुळे मुक्ती मिळणे कठीण झाले आहे. तो अगदी जणू निर्जल पाण्यात बुडत आहे.
४. ज्यांच्यावर तू विश्वास ठेवला, ते शेवटी सोडून जाणारच आहेत. मृत्यूच्या क्षणी कोणीही सोबत येणार नाही.
५. पुत्र, पत्नी, भाऊ हे तुझ्या शेवटच्या क्षणी तुझ्या मदतीला धावून येणार नाहीत. म्हणून आताच जागा हो आणि परमेश्वराच्या शरण जाऊन मुक्ती मिळव.
६. संत नामदेव सांगतात की, लवकर सावध व्हा आणि भगवंताच्या शरण जाऊन मोक्ष प्राप्त करा. पांडुरंगाचं आश्रय घेतल्यानेच अंतिम सुख मिळू शकते.
ही ओवी माणसाला संसारातील मोह-माया सोडून ईश्वरस्मरण करण्याची प्रेरणा देते.
